‘Ben Hayalperest Biriyim’: Burhan Öçal

BÖ- Sinemaya, müziğe merakım hep vardı ve ‘artık benim Batı’ya gitmem gerek’ diyordum. İçimde doğal olarak gelişen bir sanat tutkusu vardı. Aileme ‘Ben Amerika’ya Los Angeles’a gidiyorum’ dedim. Zürih’te yaşayan Erol diye eski arkadaşım var. ‘Önce ona gideyim, oradan da New York’a geçerim’ diye düşünüyordum. Bakın o ‘uçurtma’ şimdi meçhule gidiyor! Zürih’e geldim. Vize kontrolündeki görevli dedi ki: ‘Ne kadar şanslısın, öğleden sonra gelmiş olsaydın vizesiz giremeyecektin!’ Çünkü o gün İsviçre Türkiye’ye vize uygulamasına başlamış. Erol’la ben bunu işaret olarak algıladık ve giriş o giriş. 12 yıl orada kaldım.

*Gerçekten şansınızı adeta kendiniz yaratmışsınız!

BÖ- Ben hayalperest biriyimdir. Bir gün Erol bana Kültür Sanat Müzesi’nde başlayan çalışmalardan bahsetti. Oraya katıldım. İlk müzik dünyasına oradan başladım.

*Yurt dışında müzik piyasasında ilk kırılma noktamız ne zaman oldu?

BÖ- Hiç öyle bir şey olmadı. Hep tesadüfler oldu, biraz da şansım yaver gitti. Geçirdiğim bir trafik kazası sonucunda ayağım kırıldı ve bateride kullanılan pedalı kullanamamaya başladım. E ne yapacağım? Gittim kendime kongalar aldım, burada tumba deniyor ama aslında tumba denmez onlara… Böylece perküsyona başladım. Kırılma noktası dediniz ya işte ayağım kırıldı ve öyle başladı! (gülüyoruz) Gittiğim workshopta herkes bateri çalıyordu. Workshop’un sonunda müzisyenler herkes caz dünyasının büyük ismi Pierre Favre’a hünerlerini gösteriyor. Benden önce de Cezayirli bir arkadaşım müthiş çaldı. ‘Ne yapacağım, benim farklı bir şey yapmam gerekiyor’ diye düşünmeye başladım. Sıra bana geldi ve ‘Mösyö Pierre, ben size kendi doğup büyüdüğüm yerin ritminden bir şeyler çalmak istiyorum… Size 9/8’lik çalacağım’ dedim. 9/8’lik ölçüsü nedir anlattım. Bu Avrupa’da olan bir ritim değildir. Çalmaya bir başladım, hayran oldu. Bir süre sonra Mösyö Favre beni aradı, ‘Cezayirli arkadaşla beraber, benim konserimde çalar mısınız?’ diye teklifte bulundu. Çok güzel bir konser oldu. Sonra devamı geldi. Bir süre sonra New York’a gitmem gerektiğine karar verdim ama Erol, ‘dur, daha burada yeni başladın. İyi gidiyorsun’ diye bana bir yol haritası çizdi. Almancayı tam öğrenebilmek için 6 aylık bir kursa gittim.

*Müziğinizi klasik müziğe adapte ettiniz. Bu da çok enteresan bir çalışma…

BÖ- Ben her zaman şunu söylerim: Kendin ol! Başkalarından ilham alabilirsin, etkilenebilirsin ama o zaman da kendin olamazsın. Vasat çal ama kendin ol, bir farkındalığın olsun!

Bakın dünyada 3 kategori insan vardır. Mutlu insanlar, az mutlu insanlar ve mutsuz insanlar. Mutsuz insanlar sevmediği işten, para kazanamayan insanlardır. Az mutlu insan bir nebze sevdiği işi yapıyordur ama para kazanamıyordur. Mutlu insanı ise sevdiği işi yapıp, para kazanıyordur. Öyle büyük miktarlardan bahsetmiyorum, normal ölçütlerden bahsediyorum. Bu bir insanın mutlu olması için yeterlidir.

*Ama Burhan Bey bence siz zaten mutlu bir insan olduğunuz için tüm bunların üstesinden geldiniz. Başka birisi olsaydı belki çoktan pes edip, geri dönmüştü. O zaman başarınızın sırrı belki de mutlu bir insan olmakla başlıyor olabilir mi?

BÖ- Kendimi başarılı olarak tanımlayarak sınırlandırmak istemiyorum. Benim sınırlarım yok, ucu bucağı olmayan uçurtma gibiyim!

*Bir de çok severek yaptığınız oyunculuk kariyeriniz var öyle değil mi?

BÖ- Yedi sinema filminde, dört dizide oynadım. Şahsiyet dizisinin ikinci sezonunda iki bölüm oynadım. ‘Türkler Çıldırmış Olmalı’ filmimizin ikincisini çektik, 8 Şubat’ta vizyona giriyor. Oyunculukta, işimde beğenilip beğenilmemekten ziyade ben kendimi yaşıyorum. Disiplinliyimdir, bana ne derlerse dersimi çalışırım.

*Burhan Bey çok karizmatik bulunuyorsunuz. İnsanlara samimi yaklaşımınız, esprili oluşunuz, tarzınız, tavrınız gayet karizmatik. Aşk konusuna nasıl bakıyorsunuz?

BÖ- Aşk tehlikeli bir şey değil çünkü kalıcı değil! O yüzden bol bol aşık olabilirsiniz, nasıl olsa geçici bir şey! Her şeye aşık olabilirsiniz; kediye, doğaya, bu güzel bir şeydir; besleyicidir. Yeter ki organik olsun!