SINIRLARI ZORLUYORUZ

*Sürekli üreten, çizgisinden çıkmayan ama o çizginin sınırlarını durmadan genişleten, içini dolduran bir sanatçısınız. Yaptığınız Latin –ki arka planında çok çeşitli soundları da görebiliyoruz- salsa-caz-latin müziğin bugüne kadar sizdeki süreçlerini irdelerseniz hangi aşamalardan geçti?

EMİR ERSOY- Güzel bir bakış açısı. Evet çizgiyi bozmadan ilerlemeye çalışıyorum. Bir çok müzik tarzı dikkatimi çekiyor. Birbirinden alakasız şarkılar/soundlar hoşuma gidiyor ve kendi müziğimin içinde onları denemeyi seviyorum. Hem sınırları zorluyoruz hem genişletiyoruz. Hatta bunun üzerine gitmeye devam edeceğim. Özellikle rap ve arabesk ögelerini kendi müziğimize adapte etmek çok lezzetli oluyor.

MÜZİĞİM SAYGI GÖRÜYOR

*Evet, siz birçok Türkçe parçalarını latin alt yapı ile yorumladınız. Bu ne kadar zor bir şey! Büyük ustasınız. Latin müziğini kendimize yakın görüyor, çok eğleniyoruz.  Müzik piyasasında ve eğlence sektöründe yaptığınız müziğe önemli bir alan açtığınızı düşünüyor musunuz?

EE- Açıkçası ben sadece kendi sevdiğim müziği yapmaya çalışıyorum. Müziğimi gün geçtikçe daha fazla insana dinletip sevdirebiliyorsam ne mutlu bana. Müzikal açıdan belli bir seviyenin üstünde iş yapıyoruz, bu öncelikle müzisyenler tarafından beğenilip saygı görüyor daha sonra dinleyici tarafından beğeniliyor. Dolayısıyla bence müzisyenler açısından daha çok yol açılıyor gibi geliyor.

BABAM SAHNEYE TARZAN GİBİ İPLE SALLANARAK İNMİŞ

*Babanızdan bahsetmeden geçmemiz mümkün değil.  Calypso Kralı lakabıyla tanınan ve 70’li yıllarda fırtına gibi esen Metin Ersoy’dan devraldığınız bayrağı büyük bir başarıyla taşıyorsunuz. O dönemlere dönsek…Emir babasını sahnede izliyor, neler düşünüyor? Müziğin temelleri hayatınızda atılırken sizde bıraktığı izlerden bize bahsedebilir misiniz?

EE- Babam inanılmaz bir adamdı. 80 yaşında hala çocuk heyecanıyla sevdiği müzikleri dinler/dinletirdi. Babam, İlham Gencer, Erol Büyükburç bu insanlar Türkiye’de pop müziğini başlatmış, öncü olmuşlar daha ötesi var mı? Sahnede onları izlemek olağanüstü bir tecrübe oldu hep. Ben çok utanırdım. Çocukluğumda babam beni sahneye almak isterdi, ben kaçardım :) Yıllar geçtikçe alıştım sahneye. Ve babamla aynı sahnede olmanın gururunu 30’lu yaşlarımda yaşadım. Sahnedeki duruşu, insanları avucuna alması, sahne tecrübesi….muhteşemdi. Zaten herkes babamı sahne şovuyla anlatırdı bana.

Bir keresinde Tarzan filmlerinin ilk aktörü Johnny Weissmuller gelmiş. Gazeteci Necmi Tanyolaç aktörü Türkiye’ye ve babamın çalıştığı mekana getirmiş. Babam mekanın tavanından iple sallanıp bağırıyormuş :) Bir de elindeki mızrağı müşterilerin masasındaki karpuza saplamış :) Sınır yok :) Neyse babam evde hep latin ve caz plakları dinlerdi. Çocukluğumdan beri hep bu müzikler kulağımdaydı. Orada duyduğum parçaları çıkartıp çalışırdım piyanoda. Bir de doğduğum gün piyano almış babam bana. Hala saklıyorum. Düşündükçe ne güzel günlerde büyümüşüz.

*Gerçekten ne güzel ve unutulmaz anılar! Peki babanız (rahmetle anıyoruz) sizi sahnede izliyor, sizce ne düşünür?

EE- Babam hep gurur duyardı, bunu hep söylerdi. Arkadaşlarına “şu gün, şurada konserimiz var” derdi. Benim konserlerimi de kendi konseri gibi görürdü. Yaptığımız müziği çok seviyordu. Arada bana örnek parçalar getirip onları da çalmamızı isterdi. Çok büyük heyecanı vardı müziğe. Son gününe kadar.